شب چله در روستا

شب چله در روستا

شب چله، شب زایش خورشید و آغاز سال نومیترایی , آخرین شب پاییز و اولین شب زمستان معمولا اهالی روستا به میهمانی می روند و با آجیل شب چله که تشکیل شده از (کشمش- نخودچی- گندم شاه دونه - گردو...)و کدو حلوا -چغندر پخته... پذیرایی می شوند. مراسم شب یلدا یا شب چله همچون تمام نقاط ایران در روستا نیز برگزار می شود و با توجه به برگزاری ۵۰۰۰ ساله ی این مراسم در ایران، عمر برگزاری این مراسم نیز به درازای زمان سکونت در این محل است.آیین شب یلدا در روستا از دیرباز در سه شب متوالی باعناوین شب " چله‌بزرگه"، "چله وسطی" و" چله‌کوچیکه" برگزار می‌شده و خویشان و دوستان سفره‌ای از مهر را می‌گشودند و از هر دری سخنی می‌گفتند. یکی‌ازآیین‌های ویژه یلدا، دیدار و بزرگان و سالخوردگان فامیل بوده‌است.در شب‌های چله افراد فامیل در همایشی صمیمی دور کرسی چوبی جمع می‌شدند و به قصه‌های بزرگترها گوش می‌دادند. زنان و دختران روستایی در گرگ و میش شب‌های چله در تکاپو و هیجانی خاص ملزومات غذا و تنقلات ویژه این شب را مهیا می‌کردند وبرای گذران ساعات خوش در کنار فامیل لحظه شماری می‌کردند. آنان درسینی‌های قدیمی مسی درفضای دوده‌گرفته آشپزخانه‌های قدیمی، انواع میوه و تنقلات به ویژه سیب ،گندم بوداده با شاه دانه، کدو حلوای پخته شده،چغندر پخته،انگور کیسه شده ، تخمه و نخودچی کشمش،و گردو بادام را مهیا می‌کردند.دراین شب استثنایی پس از صرف شام و خواندن دعای شکر درپای سفره، همگان در کنار هم،از شادی‌ها و غم‌ها، موفقیت‌ها ، اعتقادات، امیدها و بیم‌هاشان می‌گفتند. بزرگترها و ریش سفیدان فامیل در این شب علاوه بر خواندن برخی از اشعار محلی و خاطرات و داستان‌های کهن ایران زمین را برای اعضای خانواده نقل می‌کردند. در شب یلدا، بزرگترها با کودکان هم بازی می‌شدند،"پر یا پوچ"دزد بازی و..از جمله بازیهایی است که در شب چله با مشارکت همه اعضای خانواده رواج داشت. این رسومات تا ‪ حدود ۱۵ الی ۲۰ سال پیش به شکلی فرا گیر در روستا وجود داشت اما اکنون به ندرت می‌توان چنین جلوه‌هایی را به چشم دید.نوجوانان و خردسالان برای فرا رسیدن این شب لحظه شماری میکردند به دلیل اینکه در روستا ها تنقلاتی همچون شهر وجود نداشت و حتی برخی رنگ آن را هم حتی در طول سال نمیدیدند همچنین بچه مدرسه ای ها در روزهای آخر پائیز و برای فرا رسیدن شب چله سر از پا نمی شناختند تا شب چله را با خوراکی های خوشمزه که معمولا هم از محصولات خود روستا تهیه میشد سپری کنند در فردای شب چله همه بچه مدرسه ایی ها با جیب هایی پر از انواع تنقلات به مدرسه میرفتند که شایع ترین این تنقلات هم گندم شادونه بود و خاطرات شب گذشته را برای هم تعریف می کردند . زندگی با  مهربانان  یاد  باد                 خلوت آرام جانان یاد باد بوسه ی مادر گل آهنگ پدر               مهربانیهای آنان  یاد  باد نکته ی شیرین شنیدن روز وشب        از لب شیرین دهانان یاد باد خانه باغی بود وما گلهای باغ            دست گرم باغبانان یاد باد کودکان کوچه با ما در خروش           یاد آن شیرین زبانان یاد باد  کرسیخزیده خاطره من به قاب ِ کُرسی ها           بیاد ِ کودکی و رختخواب ِ کُرسی ها صدای ِ قصه مادر بزرگ پیچیده است          بگوش ِ حافظه برد ِ خواب ِ کرسی ها بساط ِ شب چله و گفتگوی ِ همسایه          به گُل نشسته شب از التهاب ِ کرسی ها چه پندها به من آموخت،چه داستانها گفت         شب ِ بلند ِ زمستان کتابِ کرسی ها هنوز کوچه انگشت ها پُر از سرما است       دو دست ِ یخ زده بی آفتاب ِ کرسی ها اذان عقربه ها گوش صبح را پر کرد           دوید مدرسه ها را شتاب ِ کرسی ها به شام ِکودکیم بس شهاب جا مانده است         جرقه های ِ ذغال ِ شباب ِکرسی ها نشست برف ِ زمستان به بام ِ باور ِ من       شکست تیرک ِ باور حباب ِ کرسی ها من آن غرور ِ بلند آشیان ِ شاهینم            فرود آمده امشب عقاب ِ کرسی ها به جای مانده از آن سال های ِ خاکستر          حُباب ِ خاطره ای از سراب ِکرسی ها شکست دانهً دل با گذشت سنگ زمان        ز ِ سنگ ِ حادثه نی زآسیاب ِ کرسی ها سئوال ِ کودکیم خیس ِ برف بازی بود       چگونه خشک شدم بی جواب ِ کرسی ها ؟